ANOC Abu Dhabi Marathon
Marathon 42
Na flink wat stress over hoe we naar het startgebied komen hebben we een strategie.
Via de organisatie krijgen we te horen dat we geen gebruik mogen maken van de pendelbus. Deze is alleen voor mensen die met de auto komen inclusief hun supporters. De marathon lopers die ook gebruik willen maken van de pendelbus maar niet met auto komen, zijn niet welkom om hier gebruik van te maken. Te bizar voor woorden, maar prima. Wegen worden per tijd ook afgesloten, dus we worden min of meer gedwongen om al vroeg een taxi te bestellen. Aangezien de organisatie na jaren opeens, 3 weken voor de marathon het startgebied verplaatst....zit ons hotel volledig aan de andere kant. Omboeken is geen optie meer.
We houden de positiviteit erin. Een loop vriendin vanuit Dubai helpt ons met uitleg, hoe wij het beste aan kunnen reizen en waar naartoe.
We gaan op tijd slapen , want de wekker gaat om 01.30 uur
. We staan goed op. Kleden ons om in ons looptenue en beginnen aan ons vroege ontbijt. Nick heeft srartnummer 2257 oranje vak B en ik 2256. We drinken wat en bestellen de taxi. Deze is er al binnen 5 minuten. We rijden naar Zayed sport city, gaat 6. Hier worden we afgezet.
We zijn niet de eersten. Er zijn al veel lopers rond 03.00 uur aanwezig. We spreken er een aantal. Langzaam lopen we richting het "expo" gebied, waar we zitzakken weten te claimen haha. We ploffen neer. Gaan af en toe even naar de wc. Rond 04.50uur zeg ik tegen Nick dat we nog even gebruik moeten maken van de toiletten. Hij vraagt zich af, waarom al zo vroeg. Daar komt hij al snel achter. Bizarre rijen. Iedereen staat vol verbazing te kijken. Dit is slecht georganiseerd. We lopen richting de start en vragen waar deze exact is. We komen in gesprek met een Zweedse hardloper Stefan, die ook geen idee heeft waar de start zich bevind. Onvoldoende bewijzering. En met ons spreken we vele lopers die geen idee hebben waar de start exact is. Eigenlijk moet ik nog even lassen, maar dit zou ten kosten gaan van de start.
Nick en ik lopen maar naar startvak B en wachten hier tot de start. Voor ons is startvak A en daarvoor de elite. We staan eigenlijk al vrij dicht bij de startlijn. Dan om 06.00 uur is het aftellen geblazen 10,9, 8....3,2,1 goooooooo. Vuurwerk en we gaan loooooossss👊🏼.
De temperatuur is nog prima te doen met 22 graden en de eerst twee kilometers zitten er gevoelsmatig dan ook zo op. We starten natuurlijk nog voor zondsopgang dus het is nog donker. Voor ons lopen twee mannen uit Zuid-Afrika en deze lopen een steady pace. Mooi achter plakken dus. We lopen langs het Adnec center¹ gebouw. Dit gebouw hadden we al in het promofilmpje voorbij zien komen.
We lopen lekker. We hebben het tempo iets hoger, want in onze planning zit dat we gezien de minimale training tussen de 25 en 30 kilometer verval gaan krijgen door zware benen en algehele moeite door de opkomende zon en de daar bij behorende warmte. Het is een strategie. We kletsen wat met de twee lopers voor ons. Het loopt gewoon lekker. Op kilometer vijf gaat het eerste gelletje erin en elke waterpost pakken we in ieder geval een slok drinken. Voeding en vocht is winst!
Opeens zien we rond kilometer zes een vallende ster. Hoe gaaf is dat. Mogen we stiekem een wens doen? Ik doe hem in gedachten wel en uiteraard is deze wens niet voor mijzelf!
Nick vindt het spannend, maar hij is heel overtuigd van zijn kracht. Dat vind ik mooi. Hij wilt het liefst steady lopen, terwijl ik hem geruststellend zeg dat het helemaal niet erg als het parcours licht glooiend is om "heuvel" op ietsje langzamer te gaan en "downhill" weer wat tempo terug te pakken. Go with the flow!!
Tot nu toe gaat alles prima. Licht windje in de rug. Dit voel ik en zie ik ook aan de vlaggen bij de gebouwen. Hiermee weet ik ook meteen dat een groot gedeelte richting de finish wind tegen is. Na acht kilometer op Al Khaleej Al Arab Str te hebben gelopen maken we een bocht naar links.
Nick en ik voelen allebei dat we nog even een korte stop bij een dixie moeten maken, want die toch ietswat volle blaas loopt niet fijn. Tot nu toe heb ik geen dixie gezien, maar nu na ruim acht kilometer zien we twee dixies staan. Perfect! Snel allebei eentje pakken. Oh wat een opluchting! We vervolgen onze kilometers. Helaas zijn we onze gratis pacers kwijt haha.Het maakt ook niet uit. Ik hou het tempo wel in de gaten. We lopen tot bijna kilometer vijftien op een mooi tempo door. Dan krijgen we de eerste lus en slaan we af naar links. Wederom een keerlus en dan we af naar rechts. Inmiddels is het al een tijdje licht en de warmte is voelbaar. We voelen ons allebei nog prima. Nick benoemt ook meerdere keren dat hij zich goed voelt.
We lopen nu tot kilometer 21 langs een, voor ons, herkenbare straat. Aan de linkerkant hebben we zicht op Corniche beach, gevolgd door Abu Dhabi beach. Dan slaan we rechts af. We weten dat de helft er nu op zit, maar ook dat nu het gedeelte met tegenwind gaat beginnen. Ondanks dat er niet al te veel wind staat is het toch voelbaar. Een lange weg over de Sheikh Rashid Bin Saeed Str. Tot nu toe hebben we best stabiel gelopen rond tempo 5.15 min/km. Ik ben trots op Nick. Gedurende de route zeg ik dat ook meerdere keren.
Langs het parcours is alles goed geregeld qua drink stations. Jammergenoeg is er maar weinig publiek aanwezig, maar dat mag de pret niet drukken. Meerdere mede marathon lopers moedigen Nick aan als ze zijn "rugnummer" zien met de tekst -first marathon-. Ik vind dit super leuk voor Nick.
Vanaf kilometer zesentwintig krijgen de benen van zowel Nick als van mij het wel zwaarder. Dit was zoals verwacht. Te weinig duurvermogen getraind in een te korte voorbereidingstijd. De weg heeft nog wat bruggen en dat maakt het soms wel wat lastiger voor de benen. Belangrijk blijft eten en drinken. Ik hou dit in de gaten. Het tempo gaat naar beneden, maar de temperatuur daarentegen omhoog🥵.
We blijven met een iets rustiger, maar geleidelijk tempo door lopen. Vanaf kilometer zevenendertig krijgt Nick het echt zwaarder. Hij klaagt niet, maar het tempo gaat nog iets omlaag. Het is niet erg! We genieten en ik probeer hem zoveel mogelijk te motiveren. Vooral de bruggen op zijn een uitdaging.
Tot en met kilometer zevenendertig is het één rechte weg. De verzorgingsposten zijn er voldoende. Dan slaan we rechts af en hebben we zicht op de prachtige moskee Sjeik Zayed. Ik voel mij nog steeds prima. Het lagere tempo doet ook veel goed. Mijn hoofddoel is Nick motiveren en hem richting de finish te praten. We krijgen nog even een flinke klim en dat trekt net Nick zijn laatste energie weg. Hij geeft ook aan echt niet meer sneller te kunnen. Dat is ook helemaal prima. Toch loop ik een klein beetje schuin voor hem, zodat hij niet in tempo verslapt. Ik weet namelijk dat Nick een sub4 doel heeft. Als ik snel reken, dan weet ik dat dat mogelijk is....mits Nick niet gaat wandelen.
Naast Nick loopt een man, die het ook zichtbaar zwaar heeft. Hij wandelt, ik zeg dat hij het goed doet en dat hij mee kan lopen. Hij zet de pas er weer in. Net na kilometer negenendertig slaan we links af. Ik blijf op Nick inpraten. Hij doet het super, maar heeft het zichtbaar zwaar! We pakken een paar rotondes rechtdoor. En zitten dan al op bijna 42 km. We slaan nogmaals linksaf. Er staat nu meer publiek. Ik hou er altijd van om daar interactie mee te hebben. Het geeft Nick power!! Nog 1 keer bij de.rotonde linksaf en dan is het in een rechte lijn naar de finish. Nick krijgt vleugels. Hij vraagt of ik zijn finish wil filmen. Tuurlijk!! Wow wow wat ben ik trots op Nick! He's a marathoner!!!! En ook nog eens sub4 zoals hij voor ogen had. We lopen door l. Krijgen ons pakketje met eten en drinken en ons dik verdiende medaille. Ik ben alleen maar trots! Wat mooi en bijzonder om dit samen met mijn oudste zoon te mogen voltooien. Deze herinnering nemen ze nooit meer van ons af.
Nick begaat nog even een beginnersfout. Zijn gevoel van dorst komt opzetten en hij klokt even een 500 ml gekoelde vitaminedrank naar binnen. Deze komt er net zo hard weer uit 🫣.
Even bijkomen en dan gaan we in de enorme rij staan bij de shuttlebus. Ik denk dat de organisatie zich echt vergist heeft in de inzet van de bussen. Het is warm, de lopers willen gewoon naar huis/hotel. De organisatie ziet de mensenmassa en begint water uit te delen. Geen schaduwplekken, dus de warmte is echt een min punt. We komen de man uit Zweden weer tegen. Uiteindelijk na lang wachten kunnen we mee met de bus. Mijn telefoon heeft geen bereik en gelukkig wil de Zweedse man een taxi voor ons bestellen. De shuttlebus brengt ons tot de Marina mall. Deze zet hem eerst af bij zijn hotel en wij rijden een paar kilometer door naar ons Hotel. We betalen ruim 30 AED en zijn blij dat het zo opgelost is.
Reactie plaatsen
Reacties