JungFrau Swiss September 2020

Gepubliceerd op 13 september 2020 om 21:50

Zaterdag 12 september 2020

Marathon nr 10 voor mij. Na 9 marathons en 1 Ultra marathon vandaag met 4 loopmaatjes aan de start van de (afgelaste) jungfrau marathon in Zwitserland. De dag begint vroeg, want rond de klok van 05.30 uur eet ik al een bordje havermout. Terug naar bed en rond 06.30 uur snel douchen, omkleden, tandjes poetsen...toch nog een extra broodje. Rond half 8 lopen we (Levi, Klaas, Roy) richting de officiële start van de marathon. Lekkere pace van 5.00 min/Km, tja het is immers een training en voor mij is het een volledige nieuwe marathon. Zowel het parcours als de hoogtemeters. We starten in Interlaken en we lopen een redelijke steady pace tot km 25. Ik kan niet anders zeggen dat dat ik elke km geniet. Jeetje wat is het parcours mooi. Zo afwisselend! Asfalt, grind paden, water. Op km 10 begint de eerste echte klim, die eigenlijk nog mee valt als we het 25 km punt bereiken. Er moeten er aan geloven, we moeten echt klimmen. Voorafgaand al afgesproken om vanaf dit punt te wandelen, want ja wil je voor een trainingsloop een lang herstel? Ennnne het blijven immers 42,195 km-ers. Het klimmen voelt evengoed fijn, alsof ik een krachttraining wat langer door zet! Anyway...het blijft zwaar want die hoogtemeters blijven oplopen. Alsnog geniet ik van de natuur en zoals vele van jullie weten ben ik iemand die heel veel van de natuur geniet. Onderweg wat foto's maken, waterbak bij vullen en door lopen. Ik heb geen idee wat mij te wachten staat, tot nu toe heb ik nog wel het gevoel dat als dit alles is, het nog wel mee valt qua hoogte meters en smalle paden.


Onderweg komen we koeien tegen, worden de paden steeds smaller en voelt zelfs het wandelen niet helemaal lekker meer. We lopen lekker door, maar vanaf kilometer 29 geeft mijn horloge al aan dat de batterij bijna leeg is. Oh nee, dat zou maximaal balen zijn. In mijn gedachten kan ik het halen op deze afstand met het horloge, dom dom want ik hou totaal geen rekening met de hoogte meters die nog gaan komen. Ik vind het echt prachtig, die hele marathon is een feestje en wat is het weer mooi!! Wat treffen we het toch met het weer, zonnetje amper een wolk te bekennen. De exacte km op de marathon weet ik niet, maar opeens slaan we een smal pad in. In mijn gedachten vraag ik mij af hoe hier gelopen word tijdens een drukke marathon, want de paden zijn smal, vol keien en we klimmen en klauteren omhoog. Voor mij loopt Roy en achter mij Levi en Klaas. We moeten nog maar iets van 3 km, maar opeens is Klaas ver achter ons. Na een belletje, schijnt alles ok te zijnen we kunnen door lopen. Roy en Levi lopen een stuk voor mij. Km 40 en 41 zijn steil, zwaar en als domper valt mijn horloge uit op km 41. Ik kan niet echt meer aanhaken bij Roy en Levi. Klaas loopt nog een stuk achter mij, maar loopt dapper door ondanks zijn blessure. Ik zit in tweestrijd, ik wil Klaas niet alleen laten lopen al weet ik dat hij zichzelf red en ik niet kan helpen. Inmiddels loop ik dus zelf ook alleen, maar vind dat prima. Het omhoog klimmen vind ik een beetje eng, maar toch kan ik weer bij Levi aan haken. We gooien er nog wat tempo op en ook bij Roy haken we weer aan. Wat een zware km-ers was dit stuk van het parcours. Nu gooien we het tempo nog even omhoog en samen met Levi lopen we richting de finish! Na 5h34m zijn we er dan!! Wat een prachtige marathon en ja hij was het laatste stuk enorm zwaar. Toch zou ik het zo weer over doen! Een prachtige omgeving en natuur! Een mooi uitdagend parcours! Ik voel me enorm dankbaar

Na het finishen ik voel me prima. Geen kramp, geen zware benen. Wellicht nog niet meteen trek in eten en drinken, maar tijdens de marathon wel 4 Liter water en gelletjes etc etc aangevuld. Natuurlijk voelt mijn lichaam wat vermoeid. En nu nieuwe doelen, maar eerst relaxen.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.