Zondag 25 februari 2018
Marathon van Tokyo. Wat was je geweldig! Afgelopen maanden getraind naar deze marathon. Ik heb slechts een paar mensen op de hoogte gebracht dat ik een aanval op mijn PR van 3h23 wilde doen. Samen met Merwin Dollison alle trainingen tot aan de marathon door genomen. Hij geloofde in mij, hielp me met schema's, kreeg adviezen, soms remde hij mij af. Een tijd van 3h20 moest erin zitten. Al weken voorafgaand aan de marathon voelde ik me enorm fit. Helaas gooide een operatie een kleine 2 weken voorafgaand aan de marathon wat roet in het eten. Ben er wat dagen flink vermoeid van geweest. Zelfs een paar dagen niet gelopen. Merwin stelde me gerust, omdat de km-ers al zijn gemaakt in de afgelopen maanden. Thuis heb ik alle ruimte gekregen om te trainen en daar ben ik Hans enorm dankbaar voor.
Afgelopen woensdag is het dan zover we vliegen met een fantastische groep KiKa runners naar Tokyo. De dagen voorafgaand aan de marathon ren ik samen met oa Vera en Reinout nog een aantal keer. Helaas toch wat last van een jetlag. Uurtjes slaap de dagen voor de marathon zijn op 1 hand te tellen.
Zondag 25 februari. De dag van de marathon. Wederom een nacht met amper slaap. Of niet Vera Hulsegge? Ik voel me mentaal wel moe, maar fysiek voel ik me goed. Op tijd naar bed gegaan. Ondanks dat ik geen slaap kon vatten en maar 1 uur slaap heb gehad deze nacht voel ik me fysiek wel ok.
Samen met de kika groep reizen we af naar het startgebied. Samen met Atakan Tutum sta ik startvak B. Ik baal als ik te horen krijg dat er geen pacer is op de 3h20. Toch leg ik het snel naast me neer. Het parcours is de eerste par km-ers iets dalend en ik weet dat ik moet waken voor een te snelle start. Ata verteld me met welk tempo hij wilt lopen. Eigenlijk een tempo wat iets boven mijn tempo ligt. Als get startschot gaat loop ik samen met Ata gelijk op. Remmen is moeilijk, want iedereen gaat met flinke snelheid lopen en door de grote hoeveelheid mensen moesten we wel mee. Het voelt goed. Het parcours is geweldig en het lopen is bijna een feestje. Op circa 9,5 km staat de groep kika supporters. Ata en ik zijn mega enthousiast! We blijven op het zelfde tempo door lopen. Ata is enorm enthousiast en iedereen roept zijn naam. Ik besluit geconcentreerd te gaan lopen. Ata vraagt meerdere malen of alles goed gaat. Ik voel me fysiek sterk ,bijna onwerkelijk. Als we op de 21,1 km aankomen zie ik dat ik een pr heb gelopen op deze afstand. Ik zeg: "Ata ik heb net een pr op de halve gerend". Ik hoor alleen een bezorgde stem "ooo ooo" zeggen. Zelf weet ik ook dat dit tempo me op zou kunnen breken, maar ik voel me echt nog goed. Als we het 32km punt hebben bereikt, vraagt Ata of hij bij 37 km kan versnellen, zodat hij zijn pr kan aanscherpen. (Het liefst finisht hij samen, maar ik zelf wil niet versnellen). Tuurlijk zeg ik ja en bij de 37 km wensen we elkaar nogmaals succes. Dan moet er even een knop om,want de enthousiasme en positieve vibe van Ata die moet ik de laaste 5 km missen. Het gaat goed. Woorden die Vera me de dag voor de marathon heeft gezegd zijn bij me in gedachten. Ik ben zeker niet van plan om het tempo te laten zakken. Sterker...ik zie dat ik nu zeker onder de 3h10 wil finishen. Het blijft goed gaan,geen emotie...alleen de gedachten van mijn doel. De finish is in zicht en wat ben ik blij. 3h08m40s. Dit had ik niet durven dromen. Als ik Ata zie komen de emoties! Wat ben ik hem enorm dankbaar.
Na een paar minuten nog last gehad van kramp in mijn benen. Na een behandeling bij de ehbo ging dat gelukkig weer.
Dit alles was niet mogelijk geweest zonder Merwin. Bedankt voor al je hulp! Wat ben ik je dankbaar.
De positieve energie van Vera, Ben, Ata en Reinout de dagen voorafgaand aan de marathon hebben me tijdens de marathon enorm mentaal gesteund. .
Ata bedankt voor je steun tijdens de marathon. Je maakte er een feestje van! Het publiek ging los als ze je zagen.
Nu op naar nieuwe doelen.
Reactie plaatsen
Reacties