Big Sur Marathon Mei 2023

Zondag 23 April

De wekker gaat om 07.00 uur. Lekker ontbijt op bed maken voor Hans en zelf alvast wat dingen bij elkaar scharrelen voor de vakantie.

Mijn schoonouders komen vandaag langs, dus voor en na die tijd heb ik nog wat tijd om mijn koffers te pakken. Het werd dus na die tijd haha. Koffers gereed en een korte nacht slaap!

Maandag 24 april

De wekker gaat vroeg en om 02.00 uur zit in al in de auto naar Düsseldorf.  Daar heb ik mijn auto staan en met de shuttlebus ga ik naar het vliegveld. Op het vliegveld verloopt het inchecken soepel en ook de douane gaat probleemloos.

Ik heb er zin in! Met een busje naar het vliegtuig. Het is een korte vlucht van nog geen uur naar Amsterdam.  Helaas word na een korte tijd duidelijk dat het vliegtuig niet de lucht in gaat in verband met technische problemen. Waardeloos! Ik ben bang dat ik de aansluiting op de vlucht naar Los Angeles ga missen. Al vrij snel word duidelijk dat dit inderdaad het geval is. Mijn vlucht word omgeboek naar een vlucht later op de middag en dus een avondvlucht naar Los Angeles. Mijn koffer ophalen, opnieuw inchecken en opnieuw door de douane.

Niet duidelijk waar ik precies moet zijn, maar ook dit komt goed. Opnieuw mogen we naar het vliegtuig. Helaas word wederom duidelijk dat ook deze vlucht niet plaats gaat vinden. Poh balen zeg! Wederom de koffer ophalen en snel naar de balie om te kijken of er nog een vlucht via een andere luchthaven naar LA gaat. Dit blijkt niet zo te zijn. Bij de balie krijg ik te horen dag ik op Düsseldorf zelf een hotel moet boeken en dat morgen de eerste vlucht naar Amsterdam voor mij zal zijn. Ik ga hier niet akkoord mee. Ik vind dit een slechte service en vraag of ik de avond vlucht naar Amsterdam kan nemen. Dit is gelukkig mogelijk.  Na 18.00 uur met daarna ook nog eens een uur vertraging vlieg ik in circa 40 minuten naar Amsterdam.  Hier weer de koffers ophalen, naar de service balie van KLM en dan word er meteen een hotel voor mij geregeld inclusief diner en ontbijt.

Met de shuttlebus naar hotel Bastion Best Western. Een soepele inchecken en dan tijd voor het diner. Inmiddels is het al 21.15 uur. Het diner wat ik aangeboden krijg is verschrikkelijk.  Koud en verpieterd. Ik beklaag mij aan de balie. Vraag om een fatsoenlijke maaltijd, niet luxe maat gewoon een degelijke maaltijd. Ik mag naar het hotel ernaast om daar te dineren. Alles prima voor elkaar. Na het diner ben ik moe van deze verloren dag. Even snel douchen en slapen.

Woensdag 26 April

Even voor de wekker word ik wakker en dat is rond 06.00 uur. Super fijn, want dan kan ik mij omkleden om hard te lopen  in Antelope valley. Dat is circa 15 minuten rijden vanaf lancaster (west 33rd street  43501). Nog even snel ontbijten en dan ben ik er klaar voor. Voor de zekerheid neem ik wat geld en mijn rijbewijs mee.

Het is een fijne rit. Bij Antelope Valley aangekomen even snel naar de wc en de 10 dollar betalen voor het parkeren.  Opeens merk ik dat ik mijn rijbewijs verloren ben.  Ik kijk overal, maar ben hem echt kwijt.

Ik besluit toch te gaan hardlopen door de Valley en maak een ronde van 6 km. Helaas zijn alle beloofde oranje bloemen uitgebloeid.  Toch een mooie zes kilometer gelopen. Op de terugweg stoppen we bij prachtige velden met de oranje bloemen die steeds meer open gaan staan door de warmte.

Donderdag 27 April

Om 06.00 uur uit bed. Heerlijk douchen, aankleden en een bakkie koffie. Vanwege mijn hamstring kies ik ervoor niet te gaan hardlopen.

Met een smile voucher kan ik zo aanschuiven bij het ontbijt. Niets te klagen.  Alles is aanwezig yoghurt, granola,  brood, ei en koffie. Vandaag is het koningsdag in Nederland en als ik Hans en de kinderen facetime zien ze er zo gelukkig uit. Ze hebben een mooie dag gehad. Ik ben voel mij gelukkig als ik dat zie!

Het is prachtig weer en ik wil er op uit. Koffers pakken en om 07.45 uur op weg naar Yosemite Park!

Gelukkig is het maar drie kwartier rijden. De entree is 35 dollar per auto en daarmee zou je een hele week toegang hebben tot het park.

Helaas zijn er nog steeds een aantal wegen afgesloten, maar anderzijds is er gelukkig toegang tot het park. Het park is goed toegankelijk en met diverse stops langs de weg is er genoeg te zien. Vele paden om te hiken en picknicktafels om even rustig te zitten.

De watervallen zijn prachtig! Persoonlijk vind ik het erg mooi dat het park zo divers is. Er is zo veel te zien! Natuurlijk maken alle vogels veel indruk op mij! Vanaf de ingang en Wawona kan er gereden worden naar Yosemite Valley. De delen Tuolumne Meadows en Hetch Hetchy zijn afgesloten.

Evengoed zijn er genoeg dingen te zien. Prachtige foto's maak in bij Tunnel view. De beroemde berg -el captain- is ook goed te zien vanaf de paden. Ik maak diverse stops bij de watervallen, watertjes en paden.

Net iets na het visitors center is een gigantische winkel. Alles te koop wat maar te bedenken valt qua souveniers.  De prijzen liggen zo hoog, dat ik beslis enkel wat kleinigheidjes te halen.

Om 13.15 uur begint de rit vanuit Yosemite park naar San Francisco via de noordzijde om over de Goldengate Bridge binnen te komen.

Eerst nog even lunchen bij Lucky Buck café. Een gezellig tentje waar echt Amerikaans gegeten kan worden. Veel trek heb ik niet.  Ik bestel op het oog de meest gezonde maaltijd.  Een salade met kip.

Nu mijn honger gestild is kan de urenlange rit naar San Francisco beginnen! De rit is lang, maar ik kijk er ook naar uit. Om 18.15 uur zijn we eindelijk op het uitzichtpunt om foto's te maken van de golden bridge. Deze is overigens compleet bedolven onder de wolken. Het heeft ook wel weer iets. De wind is gigantisch,  maar ach ik heb de brug gezien en deze is indrukwekkend. 

Het is al laat en nu snel doorrijden baar het -motel 6 San Francisco-.  Het ziet er bij aankomst ok uit, maar bij binnenkomst in de kamer....ren ik het liefst met volle vaart weer naar buiten.  Naja ik heb een plek om te slapen en het kan erger.

Ik kleed mij om en ga meteen naar buiten om te wandelen. Een route van drie en een halve kilometer naar de Painted Ladies. Niet nagedacht dat de schemering in zou vallen en er dus weinig te zien is. Teleurgesteld loop ik verder naar een Italiaans restaurant -a Mano- en bestel een  zeevruchten pasta. Deze is echt wel ok. Daarna loop ik langzaam terug naar het hotel. Nog even met Hansie bellen, douchen en slapen.

Vrijdag 28 april

Vannacht diverse keren een hoorn van een boot gehoord. Ik ben er wakker van geworden, maar meer onbewust. Gelukkig kon ik de slaap snel hervatten.

Ik heb de wekker gezet, maar al iets voor zessen ben ik wakker en fris ik mij even op. Eet iets.  Kleed mij om en dan lekker naar buiten om een rondje hard te lopen. In de richting van het water en pier 39. Nog voordat ik bij het water aan kom, zie ik opeens drie kolibries zitten. Prachtig, zo klein en fijn. Helaas heb ik geen camera bij mij.

Het is bewolkt,  maar lekker qua temperatuur.  Langs het water een mooie ronde naar pier 39 en een stuk langs de zeeleeuwen.  Ook ga ik langs het oude trein station, Umbrella Alley en Lombard Street. Een straatje die in spelt bochten steil naar beneden loopt. Het is niet geweldig weer om foto's te maken, dus hardlopend naar het motel. Daar douchen en dan tijd maken voor het ontbijt.

Aan de andere zijde van de straat zit diner "Chestnut". Hier ontbijt ik met een bakkie koffie, een oatmeal en een gebakken ei. De service laat de wensen over, maar het eten is ok.

Nu op pad met mijn camera. Dezelfde route wandelen, dus langs het water. Dit keer red ik het om de kolibri te fotograferen.  Daarna langs het station en langs de souvenir winkels, de zeeleeuwen,  Lombard Street. Er zijn zoveel indrukken. Gave brandweerwagens,  vele mensen. Het weer is inmiddels prachtig! De lucht is blauw en dat geeft prachtige foto's.

Ook wil ik nog even langs de Painted Ladies.  Deze heb ik voor mijn gevoel 's avonds niet goed genoeg kunnen zien. Het zijn mooie huizen, maar voor mijn gevoel niet heel speciaal.

Vanaf hier naar China Town. Met de auto rijden we diverse keren door China Town, maar parkeren is een drama. Het maakt niet uit, want ook met de auto erdoor rijdend heb ik een goede indruk kunnen  krijgen. Ik kies ervoor om door te rijden richting het park bij de Goldengate bridge te rijden. Het is alleen weer super bewolkt, dus om keren en lekker lunchen bij Angelina's Deli-Cafi. Een bagel met zalm salade een een bakje fruit.

Rond 15.00 uur begint de reis van San Francisco naar Monterey.  Via de highway 1. Het is een mooie rit, maar door de bewolking is er maar weinig te zien.  Onderweg vlak voor Monterey wil ik nog stoppen bij -Moss Landing State Beach-

. Ik ben een dierenvriend, een liefhebber van de natuur.  Ik weet dat de kans niet groot is,  maar op deze plek zouden zee otters kunnen zijn. De auto staat nog niet stil en ik zie een zee otter! Wat gaaf!! Ik ben wild van geluk. Het is 18.00 uur en het is grijs en grauw weer, dit maakt het fotograferen erg lastig. Één uur lang fotografeer ik drie zee otters. Ze zijn grappig. Druk qua beweging, maar aandoenlijk om te zien.

Zaterdag 29 April

Vanmorgen  had ik even wat problemen met wakker worden. Drie keer snoozen om toch om 06.00 uur op te staan. Een loopje op nuchtere maag.  Gewoon easy en sightseeing.  Vanuit het hotel naar Fisherman's Warf. Al vrij snel zie ik een zee otter, maar wat verder uit het zicht. Het is gewoon lekker om de benen even in beweging te hebben. De route vervolgd zich naar Coast Guard Pier. Wat gaaf!! Zo veel dolfijnen als er zwemmen in de vroege ochtend. Dit is even genieten. Nu door naar Monterey Canning, een zeer touristische straat. Op zich wel gezellig maar compleet ingericht om toeristen te lokken.  Op de terugweg nog even kort kijken MCAbee Beach, dit maakt mij erg gelukkig!! Ik zie zo veel zee otters

 Geen camera bij me, maar ik wil toch even blijven kijken. Eenmaal weer terug naar het hotel,  bedenk ik mij tijdens het stretchen hoe snel ik vanuit het hotel weer terug kan gaan om de zee otters te fotograferen. 

Eerst terug naar de kamer om even mijn pinpas te halen en naar de Starbucks te lopen voor een Oatmeal met blauwe bessen een broodje en een bakkie koffie. Het smaakt prima en is denk ik een van de betere en betaalbare keuzes voor een ontbijt hier in USA.

Na het ontbijt even douchen omkleden en naar de expo. Deze is direct naast het hotel. Ik heb het startnummer al vrij snel binnen en loop fan nog even een rondje over de expo. Een gezellige drukte. Iedereen past en koopt wel iets. Persoonlijk vind ik de prijzen nogal buitensporig en beslis dan ook enkel een haarbandje te kopen.

Nu snel terug naar de kamer, tas dumpen en naar buiten! Naar de zee otters haha. Het is prachtig weer en ook geen straf om lekker te wandelen. De zee otters liggen te ver in het water en het licht maakt het fotograferen niet makkelijk.  Ach ik heb ze weer gespot en maak de wandeling van bijna zes kilometer af. Lekker in het zonnetje,  samen met een broodje 2 go.

Toch maar even met de auto op pad naar Carmel Bay. Een dorpje met leuke kleine huisjes. Ik loop een mooie ronde en het ene huisje is nog schattiger dan de ander, maar toch ben ik er snel klaar mee. Het is zo ingericht op toeristen. Die er overigens ook in overvloed zijn, maar dat is gewoon niet zo mijn ding. 

Ik wil lekker uitwaaien. Dus met de auto naar het strand. Onderweg nog even een stop bij de supermarkt Safeway voor wat dagelijkse boodschappen, voordat we naar Asilomar State Beach door rijden. Het is inmiddels ook wat bewolkter en frisser geworden, maar een uurtje uitwaaien op het strand is gewoon heerlijk. Een klein stukje door de duinen en daar zie ik een prachtige kolibrie. Groen en als hij zijn gezichtje laat zien zijn de veren daar knal rood! Adembenemend!

Ik ben gereed om terug naar het hotel te gaan. Even te ontspannen. Gewoon een uurtje liggen op bed en dat ook ok  vinden.

De tijd vliegt voorbij en ik fris mij op voor de pasta party! Deze is, om 18:00 uur, bij -Turn 12-. Goed georganiseerd en het eten was ook nog ok. Niets spectaculairs, maar gewoon prima. Na de pasta party terug naar het hotel en wederom relaxen en dat mag ook wel met 24500 stappen op de teller.

Het wekkertje is gezet om 03.00 uur en om 22.00 uur ga ik ook slapen!

Langzaamaan beginnen de mensen van de verschillende corals naar het startvak te lopen. Coral E mag als eerste het startvak in en zo volgen ook D,C,B en A. Ik sta in Coral A. Het volkslied word gezongen en dat vind ik altijd zo mooi in USA. Kippenvel moment. Ik praat nog even met Lars en opeens zie ik Theo vanuit mijn ooghoek staan. Wat leuk!

Er word afgeteld en we mogen looossss!!! De eerste kilometers gaan downhill en Theo en ik kletsen er op los. Het tempo ligt iets boven wat ik in gedachten had, maar ach... ik zie wel hoe de run gaat. Rond kilometer vijf maken we beide een korte pauze bij de dixies. Jeetje wat kan het toch fijn zijn om met een lege blaas verder te lopen.

Het is prachtig en wat is er onderweg veel te zien! Van roofvogels, oldtimers tot prachtige uitzichten van het landschap en de zee!

De heuvels komen en gaan. Het parcours is enorm glooiend en uitdagend maar dat maakt het juist mooi. De wind is enorm en staat NWN, oftewel schuin van voren. We proberen achter een groepje aan te haken om zo wat profijt te hebben, maar dit groepje valt al vrij snel uiteen. Iets wat mij ook opvalt is dat de weg zo afloopt, dus ik loop min of meer de hele tijd scheef.

Op kilometer dertien is er een mooi uitzicht op Point Sur Lighthouse (vuurtoren). We blijven doorlopen en vooral het uitzicht langs het water is fantastisch. Ik maak dan ook meerdere foto's en filmpjes.

Nog steeds heeft de wind de overhand. Ik blijf aanhaken aan een groepje en gelukkig gaan we een klein stukje downhill, ik ben even stil van het mooie uitzicht op het water.... en daarna ook van de enorme heuvel die ik in het vooruitzicht heb.

Ik wist dat deze klim eraan zat te komen op mile 10! Als ik geen hamstring blessure zou hebben gehad zou ik deze veel beter verkroppen. Helaas moet ik afscheid nemen van Theo rond kilometer zeventien en wens hem succes. Ik moet kleine stukjes wandelen om te voorkomen dat mijn hamstring eraan gaat.

Ik zie een groep die de hardlopers energie proberen te geven door op de drums te spelen. Een van de dames vraagt of ik ook wil spelen. Ja gaaf!! Natuurlijk. Haha enjoy the run! Dit is precies het punt waar het

nog twee mile hardlopen is naar hurricane point. Het is een behoorlijke klim, maar ik kan het aan. Soms wat langzamer, maar mijn hamstring geeft mij geen hopeloos gevoel.

De wind is gigantisch en het voelt als een strijd tegen de elementen, die ik voor mijn gevoel ga winnen. Ik loop inmiddels samen met David uit Australië. We kletsen wat totdat we op hurricane point aankomen. De wind is bizar! Het lijkt alsof mijn voeten onder mijn lichaam weg geschopt worden. We lachen er allebei om, maar weten eigenlijk niet wat ons overkomt.

Gelukkig zit er een afdaling in richting die prachtige brug! Dit is net ter hoogte van de halve marathon. Ik stop daar dan ook even om foto's te maken en ook op de brug maak ik foto's. Een mede hardloopster

vraagt of ik een paar foto's van haar wil maken en ook dat kan er nog wel even bij! Net iets na de brug is er een man op de piano aan het spelen, maar hier loop ik lekker aan voorbij.

De verzorgingsposten zijn goed voorzien, ik verbaas mij alleen enorm dat iedereen zijn gelletjes gewoon in de natuur weg gooit en niet even mee neemt naar de volgende verzorgingspost.

De tweede brug - rocky creek bridge- is ook prachtig. Ik blijf mij verwonderen over die vele heuvels. Ze blijven maar komen en gaan. Gelukkig zit aan elke klim een afdaling vast en daar kan ik weer wat tempo maken. De kilometers vliegen voorbij! En rond kilometer twee en dertig, bij Garapatta State Park, loop ik een soort parkje door en kom ik samen met Anchie

te lopen. We lachen om de wind die ook volgens haar extreem is deze marathon editie. Nog tien kilometer te gaan!

Ik zie veel mensen struggelen tegen die klimmetjes. Ik voel mijzelf met het verstrijken van de kilometers steeds sterker worden.

Bij mile drieëntwintig, ongeveer kilometer achtendertig, in het Point Lobos Ranch park krijgen de hardlopers aardbeien aangeboden op de verzorgingspost. Wow ik heb er trek in! Hou zo erg van aardbeien. Meteen bij de eerste hap verslik ik mij al. Ik weet mijzelf nog net te redden haha. Ik wurg die aardbei weg en niet veel later heb ik al spijt van het eten hiervan. Ik neem normaal ook nooit iets nieuws tijdens mijn marathon, maar deze verleiding was te groot. Mijn maag trekt samen, maar het is

nog te doen.

Ik ben vastberaden, ik heb die finish in gedachten. Nog vele klimmetjes en precies op kilometer eenenveertig zegt een man langs het parcour dat die de laatste steile klim is. Wie verzint zo iets! Ik ram die heuvel op en met een enorm tempo er ook weer af. Kom maar op met die finish! Nog twee honderd meter. Met een enorm publiek stamp ik over de finish lijn.

Met een handgemaakte big sur medaille loop ik naar het finish gebied! In de eerste tent krijg ik meteen een pakketje met fruit en lekkere snacks en uit de tent een pakje chocolade melk. Ik loop naar mijn tas die ik had gedropt. Wat is dit goed geregeld! Hier kom ik Theo nogmaals tegen.

Ik loop naar de VIP tent waar een aantal

bekenden zitten. Hier is het eten en drinken geweldig goed geregeld. Fruit, groente, brood, pindakaas, jam, pasta, koffie, fris... het kan niet op! Nog even wachten op Lars, want die moet nog finishen en daarna snel naar het hotel om te douchen. Het is ondanks alle droge en warme kleding toch koud door de wind.

Big Sur bedankt voor de mooie herinneringen!