Egmond Halve Marathon 2024

Poeh na deze rit ben ik wel even toe aan een toiletbezoek en een dixie is dan ook dikke prima. Nog even buskaartjes bestellen. Twee kaartjes a zeven euro per stuk.

De rij voor de bus is minimaal en we kunnen dan gelukkig ook al de tweede bus in om naar Egmond te rijden.

In tegenstelling tot de klimaten buiten is het in de bus aangenaam. Eenmaal in Egmond lopen we alle drie richting de sporthal om onze startnummers op te halen. Vlak voordat we er zijn komen we Jan Rossing nog tegen. Uiteraard met film apparatuur 🙂. Na een fotootje gaan we de enorm warme sporthal in. Daar staat de Wall of Fame en we zoeken snel nog even onze namen op. Helemaal voor Nick een leuke ervaring en na een foto gaan we naar de startnummers. Wij mogen de startnummers ophalen bij de balie "Foreign Runners". Per toeval staat precies dezelfde man bij de uitgifte van deze balie als vorig jaar. Dus ook nu maar even de jaarlijkse selfie haha. 

Als Klaas, Nick en ik ons in de sportkleding hebben gehezen, kunnen we naar buiten om onze tassen in te leveren. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Wat een ellende en wat kost het veel tijd. Sommige balies zijn enorm traag en andere zijn al aan hun maximale capaciteit en moeten sluiten. Maar goed..., uit eindelijk kunnen we onze tassen inleveren en ik heb enorm veel respect voor de vrijwilligers die er toch maar staan.

Veel tijd hebben we niet meer en we moeten ons toch een beetje haasten. Klaas en mij maakt het niet zoveel uit, wij weten dat we gewoon kunnen starten en desnoods iets later. Natuurlijk is het voor Nick toch even spannend en zorgen we dat we wat vaart maken richting het startgebied. Daar komen we ook op tijd aan en dan is al te zien dat er geen sprake is meer van een wave. Alles loopt in elkaar over en "onze paarse wave" is eigenlijk een combinatie van allerlei waves geworden haha. Nog even snel een laatste keer naar een dixie en dan kunnen we lopen! Nick heeft onderweg naar de start al gevraagd of ik denk dat hij net iets onder de 5:00 min/km kan lopen. Natuurlijk kan jij dat Nick!! Nick vraagt en samen met Klaas spelen wij wel haas om dit te realiseren. 

We attenderen Nick er wel op dat hij vooral moet genieten, maar ach ik begrijp hem ook helemaal en een doel voor ogen hebben mag best! Het is enorm koud  en er staat een straffe wind vanaf zee, dus dat weer een uitdaging worden. 

Om 12:57 uur gaan we loooooossssss! We lopen gezellig met zijn drieën en na vijfhonderd meter lopen we al op het strand. Whoopwhoop dit valt alles mee! Het strand is mooi compact qua zand structuur en lopen is daardoor niet echt zwaar. Klaas en ik blijven rechts van Nick lopen om het zo veel mogelijk uit de wind te houden....naja Klaas en ik zijn beide circa 1m75 en Nick steekt daar een halve kop bovenuit! We kletsen en de kilometers vliegen voorbij. Onderweg kom ik, net als in het startvak, vele bekenden tegen. Qua tempo bouw ik een klein beetje marge in, omdat ik uit ervaring weet dat als je voor het eerst een lange afstand loopt er altijd een klein beetje verval zal zijn op het einde. 

Het strand is genieten! Mijn gezicht aan de rechterkant is koud en daardoor bijna gevoelloos. Als ik naar links kijk, dan zie ik dat Klaas en Nick een rood gezicht hebben en vermoedelijk dus ook vergaan van de kou op het gezicht haha. Nick geeft aan dat hij ok is en hij loopt ook super mooi! Het is voor ons een grote inhaal race van mensen, maar dat was ook te voorspellen qua tempo. Vele bekenden herken ik al aan hun loopstijl of silhouet.

Op kilometer vijf pakken we de Verzorgingspost mee. We drinken wat en lopen dan door! Nick had ik thuis al gezegd dat hij op kilometer zeven en veertien een gelletje kan nemen om zo voldoende energie binnen te krijgen. Zonder het aan te geven hoor ik Nick vlak voor de zeven kilometer dan ook vragen: " Nu kan ik een gelletje nemen toch?"

Helemaal goed jongen!

Het tempo op het strand was netjes en vlak voordat we de klim richting de duimen krijgen, zien we een man met een soort platgetrapte blikjes gewaad lopen. Jeetje wat zal dat wegen?!  Zijn benen liggen op dit moment al open en bloeden en dan heeft hij pas een derde gelopen. Respect, maar hij liever dan ik.

We gaan de klim aan. Nick laat zijn tempo iets terug zakken om rustig boven aan te komen. Slim slim slim!

De route is dit jaar iets anders dan voorgaande jaren. We lopen nu rechtsom over de paden. Het is een inhaalwerk over het gras naast de paden en dat kilometers lang. Niet een geheel gemakkelijke opgave, maar ach we houden ons tempo. Ik loop nog steeds voorop om tempo aan te geven en Nick vlak erachter. Klaas loopt achteraan om te zorgen dat Nick niet alleen komt te lopen. We vormen een goed team zo. We lopen langs camping Bakkum, het Noord Hollands Duinreservaat. Kilometer dertien verloopt iets sneller door een stukje afdaling. Vanaf kilometer zestien komt Klaas even naast me lopen en we zien dat Nick het iets zwaarder krijgt. We beslissen, zonder Nick, dat we het tempo even iets laten zakken. Niet te veel, maar wel iets rustiger. Nick geeft aan dat zijn benen zwaarder worden maar hij houdt zich nog super sterk. Ik vraag voor de zekerheid of hij het nog goed vind gaan. Gelukkig zegt hij dat het nog gaat. We zetten het tempo door. 

Met nog een flinke klim op de Bloedweg, wat tevens ook de laatste klim is praten Klaas en ik met positieve woorden naar Nick en dat hij het goed doet. Nog ruim twee kilometer te gaan. Ik weet dat Nick het gaat halen als hij door blijft lopen. Zijn wens om onder die 5.00 min/km te lopen. Zeker de laatste kilometer zeg ik hem een paar keer dat hij even door moet bijten, maar dat hij het geweldig doet. Wat een topper! We gaan de laatste bochten in. Vanuit mijn ooghoek zie ik mijn zwager Tim staan. Ik roep nog even naar hem! Dan komt de laatste bocht en moeten we nog circa tweehonderd meter. Zowel Klaas als ik pakken een hand van Nick vast om zo samen te finishen. Nick wat ben ik mega trots op je! Trots op jouw halve marathon debuut! Blij ben je zelf gelukkig ook en met een geweldige tijd van 1h43m30s.

Ondanks dat het parcours helaas een kleine 300 meter te kort was, Kunnen we met een enorm voldaan gevoel naar huis gaan. Bij de finish ontvangen we een prachtige medaille, maar gelukkig ook een sportdrank en een poncho. 

Nog even een kort praatje met Tim en een hamburger voor Nick en dan snel terug naar de sporthal om de tassen te halen en om te kleden. Dit gaat allemaal rap en we zijn klaar om naar de bussen te gaan! Wat een enorme chaos! De bussen hebben onvoldoende capaciteit om de honderden lopers te vervoeren. Er staat slecht aangegeven waar de bussen naar Heilo en de bussen van Alkmaar staan en daardoor staan voornamelijk veel mensen onnodig in de rij van Heilo. Gelukkig besef ik mij redelijk op tijd dat vorig jaar de bussen voor Alkmaar iets verder op stonden en dat was dit jaar eveneens zo. Het is koud met de wind erbij en we moeten ruim een uur wachten tot we met de bus mee kunnen. Zelfs als wij in de bus zitten, staan er nog een enorme rij mensen die dezelfde procedure staat te wachten als dat wij hebben gehad. 

Na ruim twee en een half uur rijden zijn we thuis! Bedankt Klaas en Nick voor de mooie dag! Egmond halve marathon...tot volgend jaar! Want na 6 edities te hebben mee gelopen, voeg ik er graag nog een zevende keer aan toe.

De marathon eens vanuit een ander perspectief bekijken, check de beelden van de volledige halve marathon gemaakt door Jan Rossing.