Marathon nummer 33
Königsforst Marathon in Duitsland.
Zondag 19 maart 2023
Een last minute inschrijving, gewoon omdat het kan! De afgelopen maanden lagen mijn doelen ergens anders. Dat vereiste een ander trainingsschema en dus minder omvang qua hardloop kilometers. Dit doel werd kort voor mijn test van tafel geveegd. Ik heb de teleurstelling geïncasseerd en meteen nieuwe doelen gesteld.
Het wekkertje gaat al om 05.00 uur. Goed ontbijten en hydrateren en vooral even ontspannen. Om 05.45 uur komt Berrie mij ophalen. We drinken een bakkie koffie en beginnen dan aan de rit van circa twee en een half uur naar Königsforst. De kilometers vliegen voorbij en rond half 9 zijn we al op locatie.
Het weer ziet er goed uit. Met 14 graden en wat regen op de voorspellingen ziet het er uit als een mooie dag om een Marathon te lopen.
We halen onze startnummers op. Alles is prima voor elkaar. De startnummers zijn makkelijk op te halen, voldoende toiletten, dixies en ruimte om even rustig te zitten. Ook aan lekkernijen en drinken ontbreekt er niets. Er staan tafels vol met taarten, broodjes, alcoholvrij bier, koffie en wat al niet meer gereed.
We lopen alvast even een rondje buiten. We zijn toch ruim op tijd, dus even een kort stukje over het parcours wandelen is geen slecht idee. Ik kijk mijn ogen uit als ik zie hoeveel vrijwilligers, ambulances, EHBO, verkeersregelaars er wel niet op de been zijn. Er is zelfs gelegenheid om te douchen na de marathon.
Nog even de schoenen, kleding en voeding op orde brengen die ik mee wil tijdens het lopen en dan kunnen we richting de start.
Om 11.15 uur is het startvak goed gevuld en mogen we lossssssss!!! Ik heb in gedachten dat ik maar rustig start. Ik ben realistisch genoeg dat ik geen omvang heb qua kilometers. Lekker genieten van de eerste kilometers en wat is het parcours glooiend. De eerste kilometers loop ik samen met Berrie. Wat zie ik het wegdek voor mij, dat toch voorzien is van de vele klimmetjes en stukken vals plat. Het hoort erbij! Het lopen in deze bosrijke omgeving gaat samen met deze elementen. Ik kan hier enorm van genieten. Deze marathon bestaat uit twee ronden, wat het mentaal voor sommige mensen zwaar kan maken om niet na één ronde uit te stappen.
De eerste kilometers gaan door woonwijk en bos. Daarna tot kilometer vijf een lang stuk met enorme stijgingen langs een lange weg. Dit stuk is een echte kuitenbijter, maar dan net als je afslaat is daar de eerste verzorgingspost al. Ik zie dat ik langs een voormalig treinstation van Forsbach loop. Weinig wat er nog aan doet herinneren op een klein monument na.
Vlak na dit punt passeer ik een kruising "Kaisereiche". Een gigantische eikenboom voorzien van een zitje waar mensen even kunnen uitrusten. Ook valt mij op dat er een mooie bewegwijzering staat, maar de tekst ben ik onvoldoende op gefocust omdat ik geniet van de prachtige omgeving. Net iets voor kilometer acht passeer ik Monte Troodelöh. Met 118,04 meter het hoogste punt van Köhln. Uiteraard was dit mij niet ontgaan met alle klimmetjes.
Ik loop fijn! Opeens zie ik een paar mensen zitten met een husky met diverse borden waar een paar teksten op staan die een lach op mijn gezicht toveren;
- Geniet, want je hebt hier zelf voor betaald -
Zo is het eigenlijk ook! Als ik hier over na denk..... hoe gek kan ik zijn om 42,195 km hard te lopen...hier ook nog eens voor te betalen....en dan niet even het vermogen te hebben om te genieten? Natuurlijk geniet ik! Ik vind het prachtig.
Het mooie aan deze trail vind ik ook dat de wegafzettingen en pijlen van de route zoveel mogelijk bestaan uit fijne houtsnippers op het pad waar we lopen! Het is duidelijk en het past totaal bij dit groene event.
Ik raak in mijn "zone". Ik begin sneller te lopen en de kilometers vliegen voorbij. Opeens kom ik bij een kleine keerlus ter hoogte an kilometer twaalf die mij even wakker schud.
De kilometers hierna gaan ook weer over modderige paden, maar daar geniet ik alleen maar van. Het lopen over een combinatie van modder en zand die het tempo,in combinatie met de vele variaties in hoogte meters, niet ten goede komt.
Rond kilometer zestien passeer ik de " zwölf-apostelbuche". Een boom met twaalf vertakkingen.
De eerst volgende verzorgingspost kom ik hardloopmaatje Gunnar tegen bij de verzorgingspost. Even een knuffel geven, samen op de foto en dan weer door met lopen. Dit stuk op de route zal ik vier keer passeren. Een stukje wat er op het oog redelijk vlak uit ziet, maar schijn bedriegt! Ik weet en voel dat er een flinke klim in zit tot aan het passeren van de eerste ronde. De ondergrond is zoals ze in het Duits zeggen "matschig" , oftewel gewoon een blubber chaos.
Even word ik opgezogen door de omgeving, een mooie plas en beekjes door het bos om gewoon van de genieten ter hoogte van Kettners Weiher.
Nu door met die klim richting het einde van de eerste ronde. Jeetje en dat voel ik. Mijn bovenbenen hebben een beetje moeite, maar mijn pokerface laat dit niet merken aan het publiek dat er staat. Hoppa door naar ronde twee! En ja ik voel het. Ik word met mijn neus op de feiten gedrukt dat ik geen kilometer omvang heb, maar ach ik twijfel geen moment of ik de finish ga halen. Hier ben ik van overtuigd. Ik laat het tempo gewoon even vieren, wetende dat het lange stuk langs de weg echt wat hoogte meters zijn.
Op kilometer vijfentwintig pak ik wat drinken bij de verzorgingspost en opeens is Berrie daar ook! Wat een topper en wat loopt hij sterk. Soms is er van een gesprek niet echt sprake, maar weet je dat alles ok is.
Opeens krijg ik een boost! Het zonnetje komt erbij en wow wat voelt het dan ook meteen een stuk warmer aan. Ik voel mij mentaal sterk, ondanks dat het fysiek juist wat minder gaat. Ik kom in mijn zone. Ik loop dit glooiende parcours van klim naar afdaling. Ik ken mijn sterke punten en daar mik ik op.
De kilometers vliegen voorbij en door de herkenningspunten lijken de kilometers nog sneller voorbij te gaan, ondanks dat het tempo lager ligt dan de eerste ronde. Tijdens het lopen geniet ik van de geluiden, geur en omgeving die dit bos ons bied. Ik pak alle verzorgingsposten mee om iso te drinken. Zelfs het lopen met het rugzakje stoort mij niet. Ik hou van trailen.
Het gaat lekker en opeens zit ik al op eenenveertig kilometer. Die laatste 1,2 kilometer is zwaar. Die laatste steile klim pak ik door. Ik weet, helaas haha, wat er komen gaat. Mijn benen zijn leeg, maar mentaal zit ik vol energie en ik finish op deze prachtige trail. Geheel onverwacht hoor ik dat ik als tweede dame ben gefinisht. Niet belangrijk, maar wel leuk natuurlijk.
Nu wachten op Berrie. Ik weet dat het niet lang duurt voordat hij bij de finish is....en ja hoor!!! Ruim onder de vier uur komt hij over de finish gevlogen! Wat onwijs knap!
Een aanrader deze marathon als je van trails houdt en niet bang bent om hoogte meters te pakken. Het was een prachtige dag en weer een mooie herinnering mogen maken.
Nach drei Königsforst-Marathon-Auflagen mit Corona-Einschränkungen konnte das ausrichtende TV Refrath running team endlich wieder das „große Besteck“ auspacken und neue zusätzliche Angebote und Attraktionen anbieten.
Mit knapp 1.600 Teilnehmern hatte sich für die drei Distanzen von Halb- bis Ultra-Marathon so viele angemeldet wie nie zuvor. Das rund 400 weniger am Start standen ist sicher der Infektionswelle der letzten Wochen geschuldet. Doch die, die bei bestem Laufwetter beim 49. Königsforst-Marathon mitgelaufen sind, waren einfach nur glücklich und voll des Lobes für eine reibungslose und liebevolle Lauforganisation.
„Man spürt einfach, dass euer Lauf von aktiven Läufern organisiert wird. Es alles viel persönlicher“ so eine der vielen Rückmeldungen, die Orgachef gerne an sein engagiertes Team weitergeben wird. Bevor Bergisch Gladbachs Bürgermeister Frank Stein bei der zweiten Welle der Halbmarathonläufer um 11.15 Uhr selbst mitlief, gab er zusammen mit Frank Pelczynski von der Gothaer Versicherung und Manfred Habrunner vom heimischen Energieversorger Belkaw den Startschuss um 11 Uhr.
Die HM-Männer machten es spannend – Adele Blaise-Sohnius schnellste Frau seit 24 Jahren
So schnell war sehr lange keine Halbmarathon-Siegerin: Die W35-Läuferin von der LAZ Rhein-Sieg hatte mit 1:22:46 h einen satten Vorsprung vor der erst 19jährigen Chiara Hoffmann (1:34:01) von der LG Mönchengladbach und der Triathletin Anja Kontio vom SSF Bonn.
Bei den Männern entwickelte sich ein spannender Fünfkampf um den Tagessieg. Moritz Flader aus Netphen hatte nach 21,1 km in 1:17:58 h brutto knapp die Nase vorne vor Tillmann Goltsch (1:18:01/LG Bittermark Dortmund), Timothy Engel (1:18:11/LT Ennert Bonn), Dr. Johannes Hoos (1:18:24/DSV 04) und dem lange führenden Triathleten Sebastian Leins (1:18:32) von der KTT01 aus Köln.
Zwei neue Allzeit-AK-Rekorde wurden von Elisabeth Breuning (2:49:01) in der W70 und Prof. Ulrich Heise (2:41:23) in der M85 aufgestellt, der damit der mit Abstand älteste Finisher des Tages war.
Masterläufer Markus Mey ließ seine jüngere Konkurrenz erstmal gewähren, bevor …
... der vielfache Deutsche Seniorenmeister auf den letzten Kilometern dem Siegerländer Anno Dallmann (2:50:29) vom TuS Deuz und dem Kölner Steffen Hager (2:59:34) keine Chance ließ. Für Markus Mey aus der Eifel war das wellige Profil des Bergischen Landes eher Flachland. Bei seinem ersten Sieg in 2:50:08 h beim Königsforst-Marathon hatte sich der 52jährige auf den sehr gut zu laufenden Wegen die Kräfte gut eingeteilt. Und kommende Woche plant er mit dieser guten Form seinen nächsten Start bei der HM DM in Freiburg.
Bei den Damen konnte sich Inge Raabe von der TuRa Süd aus Remscheid freuen. Die W55-Läuferin gewann in 3:44:39 h vor der Niederländerin Lisanne Vels (3:49:20) und Birgit Lennartz (3:55:12) von der LLG St. Augustin, die seit 1994 den Streckenrekord in 2:53:32 h hält – eine unglaubliche Geschichte.
Köfo-Ultra: Gleich zwei neue Streckenrekorde durch Frank Merrbach und Claudia Maria Henneken
Die Kölnerin vom DauerLaufVerein ließ vom ersten Meter an keine Zweifel an ihrem Siegeswillen. Die W35-Läuferin setzte mit 5:29:15 h nach 63,3 km die zweite neue Bestmarke des Tages. Dahinter gab es nach 5 Stunden und 55 Minuten ein Kuriosum: Bianca Wergen vom TuS Schmidt und Vorjahrssiegerin Christine Becker von der LC Alenberg hatten die gleiche Brutto- und Nettozeit. Somit gab es gleich zwei Mal den 2. Platz. Mit neuen AK-Bestzeiten beim 3. Köfo-Ultra haben sich Eva Gaszek (5:56:41) in der W55 und Meinhard Rompel (5:44:05) in der M60 verewigt.
Bei den Männern wiederholte Frank Merrbach seinen Vorjahressieg und verbesserte seinen Streckenrekord um 11 Minuten auf nun 4:25:19 h. Dahinter lagen Triathlet Felix Mettke (4:41:54 h) und Patrick Pape (4:42:43 h) nur wenige Sekunden auseinander - und das nach 63.3km.
Zur Bildergalerie der Schnellsten im Jahr 2023.
Gravierte Preise aus Holz
Freuen durften sich nicht nur die Schnellsten, sondern auch alle Altersklassensieger*innen, über eine gravierte Holzstele aus heimischem Buchenholz. Und im Innenhof des AMG freuten sich alle Finisher über ein reichhaltiges Verpflegungsangebot.
Ein Wüstenbussard und ein Turmfalke der Greifvogelhilfe waren ein weiteres Highlight. Perfekt, dass gleich nebenan die neue Fotowand stand für unzählige Fotos mit und ohne Greif, die als Erinnerung an eine gelungenen „Generalprobe“ geschossen wurden ...
... denn im kommenden Jahr feiert der TV Refath ein großes Jubiläum: Den 50. Königsforst-Marathon am 17. März 2024.
RUN GREEN - RUN HAPPY - Save the date: 50. Königsforst-Marathon am Sonntag, den 17. März 2024 !!
TV REFRATH running team | www.tvr-running.de | 20.03.2023
Reactie plaatsen
Reacties