Marathon 41 The Great Wall Marathon in China
Zaterdag 18 mei RACEDAY
De wekker gaat om 04.45 uur en een kwartier later ga ik voor twee wraps met aardbeienjam en een bak koffie.
Nick en ik ontbijten op tijd omdat de marathon ook redelijk vroeg begint. Daar ben ik best blij mee, want de voorspellingen qua temperatuur liggen boven de dertig graden.
We gaan terug naar onze kamer en zorgen dat we al onze spullen uit de kamer halen en uit checken. Onze kamer zal later gebruikt worden als douche gelegenheid voor alle hardlopers.
Rond 06.15 uur lopen we naar Ying Yang Square waar het volledige start en finish gebied zich bevind. We kunnen naar binnen door middel van een entree kaartje die ons toegang geeft tot het gebied. Er zijn al flink wat lopers aanwezig en de temperatuur is al aangenaam. Dat houdt in dat we straks nog hoge temperaturen kunnen verwachten.
Het hoogteprofiel van de marathon. Totaal zo'n 1100 meter stijging en een zelfde aantal aan meters weer naar beneden.
Bij het voltooien van de marathon heb je 5164 treden achter de kiezen :-)
Het is gezellig op het plein. Ik spreek diverse bekenden. Nick en ik lopen samen rond en we laten nog een Nederlandse en Chinese vlag als plak tattoo op onze arm aanbrengen.
De tijd vliegt voorbij. Nog even snel naar de wc. Nog steeds moet ik wennen aan die squat toiletten, maar ach...als je moet, dan moet je.
Een half uur voor de start is er nog een optreden en de warming up en aansluitend mogen we het startvak inlopen. Nick en ik zouden samen lopen tot kilometer veertien, maar omdat ik merk dat Nick veel makkelijker berg op loopt en ik meestal liever mijn krachten spaar, spreken we af ons eigen tempo te starten. Ik voel me best fit!
Het startvak, wave 1, heeft zich volledig gevuld en de sfeer is fantastisch. Er zijn diverse cameraploegen en fotografen aanwezig die alles vast leggen.
De start voelt goed. Een flink peloton motorrijders begeleid ons de eerste paar honderd meter over het parcours. Het voelt goed. Het ritme zit er lekker in.
Vanaf de weg slaan we af naar links, over het water, berg op en op weg naar de Great Wall! Het is een flinke klim en ik temper mijn tempo, om mijzelf niet op te blazen. De route is tot aan de Great Wall geasfalteerd. Opeens voel ik vanaf kilometer drie al alsof ik leeg ben. Dit zal toch niet waar zijn?! Ja natuurlijk is dit wel waar, want ik ken mijn lichaam te goed en ik weet dat dit een onomkeerbaar proces is.
Het aftellen is begonnen 10, 9, 8...2,1 en let's gooooooo!!
Nick haalt me in. Ik ben enorm trots op hem en dat zeg ik hem ook. Meerdere mensen halen mij in, maar ik twijfel geen moment of ik de finish zal halen! Ik weet dat het een taaie klus zal worden, maar de finish ga ik halen. Het zal mijn dag niet zijn en dat kan gebeuren, maar dat het al zo vroeg zo moet voelen is natuurlijk wel iets wat ik even moet incasseren! En door....!!
Mijn tempo blijft redelijk stabiel tot aan de muur en dan begint de klim langzaam. Moe ben ik totaal niet, maar een soort van leeg gevoel. Ik geniet van de Great Wall. Wat een ervaring om hier te mogen lopen. Van de fotografen krijg ik te horen dat de eerste twee dames al gepasseerd zijn. Ik weet het, en het doet me weinig tot niets. Ook hoor ik dat Nick gepasseerd is en dat hij er sterk en fit uit ziet.
Niet veel later zie ik opeens Nick. Hij staat stil. Ik loop naar hem toe en vraag of alles goed gaat
Hij geeft aan het warm en zwaar te hebben
Dat geloof ik meteen, want het is een bizarre stijging en klim met al die treden en daarnaast is de temperatuur al boven de dertig graden gekomen. Ik blijf bij Nick en praat hem moed in. Vanaf kilometer zes lopen we dus samen. Ik voel me toch verantwoordelijk en weet dat hij dit makkelijk aan kan, maar hij herkent en kent dit gevoel van warmte in combinatie met de hoogteverschillen nog niet. De Great Wall heeft veel verschil in de traptreden. Kleine stapjes, maar ook bijna onmogelijk hoge treden. Daarnaast is het laatste gedeelte, de "Goat Track", enorm stijl. Gelukkig vanaf de richting hoe we nu lopen, nog te overzien.
Nick en ik kletsen en komen na ruim acht kilometer weer over het Ying & yang Square. We lopen over de G233 en de warmte is nu echt intens. Nick geeft aan een stapje terug te willen qua tempo en dat vind ik super knap dat hij dit aan geeft. Even pas op de plaats en gestaag door lopen.
Iedere twee kilometer is er een waterpost en dat is met deze warmte ook echt noodzakelijk. Vanaf kilometer twaalf slaan we af en lopen we richting het eerste kleine dorpje Duanzhuang Village. Echt schaduw is er niet meer op dit moment.
We slaan links af over het water en lopen door het dorpje. We lopen richting de waterpost en weten ook dat dit kilometer veertien is en de halve en hele marathon zich hier opsplitsen. We omhelzen elkaar en vervolgen beide onze eigen weg. We wensen elkaar succes en ik ben zo trots op Nick.
Ik loop op een weggetje omringd door fruitbomen. Onderweg zie ik een wit met zwart gestreepte slang liggen. Er zit geen leven meer in!
Via het dorpje Xiaying Village loop ik naar het dorp Dongjiafen Village. De mensen zijn super vriendelijk en moedigen ons ook aan. Ze genieten er zichtbaar van.
Het tempo is al een tijdje om te janken, maar vreemd genoeg interesseert het me totaal niet. Wederom een klim en vanaf kilometer 21 haakt Toby uit Duitsland aan. We kletsen flink wat weg en hij geeft aan het echt zwaar te hebben. Zijn ademhaling is ook zwaar, maar hij redt dit wel! Soms is het delen van pijn en struggles best fijn haha. We slepen elkaar er door. Een flinke klim naar Qingshanling Village en dan mogen we ook weer wat afdalen.
De kilometers gaan nu gevoelsmatig weer snel, uiteraard door het kletsen wat toch enige afleiding geeft aan het zware parcours.
De dorpjes ogen armoedig, maar de straten zijn schoon. De saamhorigheid is groot. Mensen zitten veel samen en ogen gelukkig. Vooral ouderen zitten samen in groepjes. Spelen spelletjes en roken.
Nog een smerig klimmetje richting Chedaoyu Village en dan gelukkig weer wat vlakkere stukken richting Duanzhuang Village. Echt nog een leuk stukje van het dorpje om doorheen te lopen. Ongemerkt neem ik veel dingen waar, maar soms is gevoel moeilijk om op papier vast te leggen.
Na een ruim dertig kilometer kunnen we via een bruggetje over de Juhe River. Toby en ik lopen nog steeds samen en we hebben beide het gevoel dat de warmte onze grootste vijand is op dit moment....Naja ook die enorme klimmetjes.
Waterposten pak ik allemaal mee en door de warmte is dit ook nodig om enigszins af te koelen. Het is al boven de 32 graden en dat doet mij ook beseffen dat de stukken die ik heb gewandeld ook geschikt waren om mijn lichaamstemperatuur niet tot een kookpunt te laten komen.
Bij kilometer drieëndertig zegt Toby dat hij even wilt stoppen en dat ik door moet lopen. Het is prima en afwisselend loop en wandel ik richting ying yang Square.
Dit is natuurlijk een echte mindfuck, want uitstappen is hier mogelijk. Heel eerlijk....ik heb geen seconde getwijfeld om uit te moeten stappen. Die finishlijn ga ik pas over als de klus geklaard is haha.
Net voordat ik de muur weer op wil, hoor ik.... "Hi Lis, my dutch friend. Good to see you again". Daar is Toby weer en hij oogt fit. We lopen samen richting de "Goat track", maar Oh My Gosh wat is dit een killer om hem in tegen gestelde richting te beklimmen. Toby spreekt bemoedigende woorden toe, maar ik moet hem laten gaan. Ik heb het zwaar, maar vooral erg warm. Kijkende naar de weg die ik nog moet af leggen, vraag ik mijzelf af of ze mij dood willen hebben. Haha! Ik lach in mijzelf en blijf er bijna in. Ik geniet evengoed en kijk soms even om mij heen om van het uitzicht te genieten. Wat is dit toch een geweldige omgeving om in te mogen hardlopen.
Dit is mijn eerste marathon met een soort van zonneklep en dat is mijn redding geweest om geen zonnesteek of oververhitting op te lopen.
Ik loop gestaag door en voel me verder prima. Onderweg praat ik met wat fotografen en mensen van team Albatros.
En dan is het einde van de muur in zicht. De 5164 treden kan ik afvinken.
Nu is het nog een flink afdaling en een vlak stuk. Nog vijf kilometer! Ik pak weer wat tempo op. De laatste waterpost is bemand, maar de Chinezen liggen te slapen. Het heeft ook wel wat! Ik gris een flesje water weg en loop door. Nog een keer via de brug het water over. Dan de weg oversteken en door richting Ying Yang Square. Het tempo mag richting de finish natuurlijk niet ontbreken. De laatste keer links afslaan en dan mag ik finishen!
Nog niet eerder heb ik zo lang over een marathon mogen doen! Ik heb er geen excuses voor! Het was niet mijn dag, maar Great Wall marathon....je was het meer dan waard!! Als ik Nick bij de finish zie maakt het mij trots en een beetje emotioneel.
Een prachtige medaille, maar vooral een waanzinnige herinnering die ik mee mag nemen.
Na de finish worden er foto's gemaakt samen met Nick. Nick loopt erbij alsof hij nog moet beginnen aan zijn halve marathon, zo goed hersteld. Ik klets nog even bij met Toby en we maken nog een foto als dank voor onze kilometers die we samen hebben gelopen.
Nu is het tijd om bij te tanken! Twee baguettes met tonijn, banaan en cola en dan ben ik gereed voor een massage en een douche!
De massage is super aangenaam. Ik moet zeggen dat ze mij echt wel even hard aan hebben gepakt, maar de spieren zijn de masseurs dankbaar. Achteraf natuurlijk haha!
Na een fijne douche, waar ik echt van opknap, pakken Nick en ik de bus naar Beijing, waar we drie uur later aan komen!
GREAT WALL MARATHON, je was geweldig! Bedankt team Albatros voor de geweldige ervaring in China! Bedankt lieve Nick voor deze prachtige tijd samen.
Reactie plaatsen
Reacties
Genoten van je verhaal en je foto’s. Blijft zo indrukwekkend. Ontzettend leuk dat je dit met je zoon hebt gemaakt. Herinneringen voor het leven. Knap dat ie in je voetsporen treedt😊
Wat een prachtig verslag van een zware maar unieke marathon en extra memorabel omdat Nick mee was. Top gedaan samen 😘